Od listopada znamy patronów 2021 roku. Jednym z nich jest Krzysztof Kamil Baczyński. Wiersz jego autorstwa pod tytułem „Dwie miłości” proponujemy na marzec w ramach akcji „Wiersz Miesiąca”
Wiersz jest zapisem własnych doświadczeń poety. Baczyński był przedstawicielem pokolenia Kolumbów, młodych ludzi urodzonych w okolicach 1920 roku. Ich młodość przypadła na czasy II wojny światowej, odbierając im możliwość beztroskiego dorastania i skupienia na osobistym szczęściu. Wielu z nich poświęciło swoje życie w walce dla dobra ojczyzny. Serce poety jest rozdarte między młodzieńczą, delikatną, romantyczną miłość do dziewczyny, a trudną i bolesną miłością do ojczyzny.
W swoim krótkim, 23 letnim życiu, zdążył napisać kilkaset wierszy, z których najsłynniejsze są z jednej strony świadectwem katastrofy pokolenia naznaczonego wojną, z drugiej zaś wyrazem miłości do żony Barbary. Krzysztof Kamil Baczyński pozostawił po sobie także wiele fragmentów prozy i setki prac plastycznych będących dowodem talentu, którego rozwój przerwała przedwczesna tragiczna śmierć w powstaniu warszawskim.
Bogata twórczość poety skłania kolejne pokolenia czytelników do nowych interpretacyjnych poszukiwań. Nie ma jednego klucza do jego poezji. Głównym jest oczywiście wojenny los jej młodego autora (tragiczne wybory, historyczne powinności). Myśląc o poezji Baczyńskiego, najczęściej mówimy o wierszach katastroficznych, wyrażających emocje i los generacji Kolumbów. Pamiętamy także o jednych z najpiękniejszych liryków miłosnych w historii literatury polskiej. Jego utwory na trwałe zapisały się w kanonie naszej poezji. Czytamy je i słuchamy ich nie tylko przy okazji rocznic powstania warszawskiego.
Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 roku w Warszawie. Od wczesnej młodości wyróżniał się niezwykłym talentem literackim i plastycznym. Był uczniem słynnego Liceum im. Stefana Batorego, uczęszczał do jednej klasy z Tadeuszem Zawadzkim ps. Zośka, Janem Bytnarem ps. Rudy czy Maciejem Aleksym Dawidowskim ps. Alek. Wartości patriotyczne przekazano mu w domu rodzinnym oraz w słynnej 23. Warszawskiej Drużynie Harcerskiej „Pomarańczarni”.
Krzysztof Kamil Baczyński rozumiał, że okres okupacji niemieckiej jest czasem, w którym młodzież musi czynnie uczestniczyć w działaniach mających na celu odzyskanie niepodległości przez Polskę. Zaangażował się w działalność konspiracyjną. Jako żołnierz Armii Krajowej służył w dwóch harcerskich batalionach, które zapisały się złotymi zgłoskami w historii Polski: najpierw w batalionie „Zośka”, a następnie w batalionie „Parasol”.
Poeta śmiertelnie raniony przez niemieckiego snajpera, poległ czwartego dnia Powstania Warszawskiego, na posterunku w pałacu Blanka. W powstaniu, 1 września 1944 roku, zginęła także jego żona – Barbara Baczyńska z domu Drapczyńska.
Krzysztof Kamil Baczyński jest przez historyków literatury uważany za jednego z największych polskich poetów. Znane są słowa prof. Stanisława Pigonia, który dowiedziawszy się o decyzji wstąpienia Baczyńskiego do oddziałów dywersyjnych, powiedział: „Cóż, należymy do narodu, którego losem jest strzelać do wroga brylantami.” Zdanie to, wskazując na dramatyzm losów kultury polskiej, jednoznacznie określa wielkość i geniusz talentu Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.
Artysta zginął w wieku 23 lat, jednak poezja, którą intensywnie tworzył zaledwie przez kilka lat, jest dowodem jego wybitnego talentu. Poeta w swoich wierszach mówi o sprawach ważnych i ponadczasowych, takich jak wierność, miłość, ojczyzna, ale też pokazuje tragiczną stronę ludzkiego życia, związaną z koniecznością wyboru, poświęceniem i strachem przed śmiercią.