26 września obchodzimy Europejski Dzień Języków – święto przypominające o różnorodności kulturowej Europy i wielojęzyczności jej obywateli.
Od 2001 z tej okazji w krajach członkowskich Unii Europejskiej organizowane są liczne imprezy, mające na celu zachęcanie do uczenia się języków obcych.
Europa to kontynent charakteryzujący się niezwykłym bogactwem językowym – jej obywatele mówią 225 językami rodzimymi, co stanowi mniej więcej 3% liczby wszystkich języków świata. Globalizacja oraz swoboda przemieszczania się pomiędzy krajami członkowskimi sprawiają, że Europejczykom coraz bardziej potrzebna jest znajomość języków obcych. Praca za granicą, studia w innych krajach europejskich, wymiany zagraniczne – to wszystko mamy obecnie w zasięgu ręki i nie musimy znać wyłącznie języka angielskiego, aby po to sięgnąć.
Ciekawe!
W UE językiem europejskim, którego jako ojczystego używa największa ilość osób, jest język niemiecki. Poza granicami Niemiec, Austrii i Szwajcarii nie jest on jednak szeroko rozpowszechniony.
Z unijnych języków najbardziej rozpowszechnione na świecie są język angielski i hiszpański, ale większość osób, które się nim posługują nie mieszka w Europie.
Językiem, którym posługuje się w Europie najwięcej rodzimych użytkowników, jest język rosyjski, ale z roku na rok zmniejsza się ilość osób uczących się go jako obcego.
Najbardziej wielojęzycznym państwem UE jest Luksemburg, gdzie 99% obywateli opanowało co najmniej jeden język obcy.
Od 2008 roku nauczanie języków obcych jest jednym z priorytetów dla krajów Unii Europejskiej. Obecnie nacisk kładzie się na coraz wcześniejsze rozpoczynanie nauki. W Polsce od września tego roku pięciolatki uczą się obowiązkowo języka obcego, a w kolejnych latach przygotowanie do nauki języka obcego będzie dotyczyło także czterolatków oraz trzylatków.
Jak jest w innych krajach europejskich?
W Belgii (Wspólnota Niemieckojęzyczna) wszyscy uczniowie rozpoczynają naukę języka obcego już w wieku 3 lat, wraz z rozpoczęciem edukacji przedszkolnej.
W Hiszpanii uczniowie rozpoczynają naukę języka obcego w drugim cyklu edukacji przedszkolnej, czyli również w wieku 3 lat.
Z kolei w Wielkiej Brytanii (Anglia, Walia i Irlandia Północna), gdzie językiem ojczystym jest język angielski, wszyscy uczniowie rozpoczynają naukę języka obcego jako przedmiotu obowiązkowego w wieku 11 lat, w momencie przyjęcia do szkoły średniej.
Szkoły w Estonii, Finlandii i Szwecji mogą w pewnej mierze same decydować o tym, w której klasie wprowadzą język obcy jako przedmiot obowiązkowy. Centralne władze edukacyjne określają jedynie przedział wiekowy na wprowadzanie języków obcych w szkołach: pomiędzy 7 i 9 rokiem życia uczniów w Estonii i Finlandii oraz pomiędzy 7 a 10 rokiem życia uczniów w Szwecji. Według danych statystycznych 57,3% 9-letnich uczniów w Szwecji uczy się co najmniej jednego języka obcego.
Od września 2011 r. na Cyprze wszyscy uczniowie muszą uczyć się języka angielskiego jako przedmiotu obowiązkowego od 6 roku życia. W niektórych szkołach obowiązkowa nauka języka angielskiego rozpoczyna się już w wieku 5 lat, a do września 2015 r. wymóg ten będzie rozszerzony na wszystkie szkoły.
W Niemczech obowiązek nauki jednego języka obcego jako przedmiotu obowiązkowego jest realizowany we wszystkich szkołach dla uczniów w wieku od 8 do 10 lat.
Na Słowacji, od roku szkolnego 2008/09, szkoły wprowadzają obowiązkowe nauczanie języka obcego od 8. roku życia.
Irlandia i Szkocja (Zjednoczone Królestwo) są jedynymi krajami, w których nauka języka obcego w szkołach nie jest obowiązkowa. W Irlandii wszyscy uczniowie uczą się języka irlandzkiego i angielskiego, z których żaden nie jest uważany za język obcy. W Szkocji, gdzie program nauczania nie jest ustawowo ustalony, szkoły muszą zapewniać możliwość nauki języka obcego, ale uczniowie nie mają obowiązku uczęszczania na takie zajęcia.
Polska z nauczaniem pierwszego języka obcego od przedszkola znajduje się w czołówce państw europejskich.
Życzymy młodym poliglotom wielu sukcesów i owocnej nauki!
Małgorzata Gajdzińska
